Masz Windows 8 / 8.1 w wersji Professional lub Enterprise? Jeśli tak, to nie potrzebujesz programów typu VirtualBox bądź Vmware. Windows 8 we wspomnianych edycjach posiada wbudowaną obsługę maszyn wirtualnych dzięki funkcji Hyper-V. Jak z niej skorzystać?
Jeśli potrzebujecie skorzystać z wirtualnej maszyny i macie Windowsa 8 / 8.1 w wersjach Professional lub Enterprise, to możecie użyć funkcji Hyper-V, która jest wbudowana w system. Hyper-V to po prostu funkcja wirtualnych maszyn, która oryginalnie była dostępna w Windows Server 2008, ale trafiła finalnie do Windowsa 8.
Hyper-V pozwala stworzyć maszynę wirtualną bez potrzeby doinstalowywania dodatkowego softu, takiego jak VirtualBox czy VMWare. Do działania wymaga procesora z obsługą wirtualizacji (Intel VT, AMD-V), co dzisiaj jest już standardem w większości CPU.
Aktywowanie Hyper-V w Windowsie
Domyślnie funkcja jest wyłączona i należy ją uruchomić. W tym celu udajemy się do Panelu sterowania, a następnie przechodzimy do „Programy > Odinstaluj programy”.
Z paska bocznego wybieramy opcję „Włącz lub wyłącz funkcje systemu Windows”. Pojawi się nowe okno, w którym możemy dodawać lub usuwać poszczególne funkcje.
Zaznaczamy na liście Hyper-V i klikamy OK, aby go zainstalować. Teraz musimy cierpliwie poczekać na to, aż funkcja Hyper-V się zainstaluje.
Korzystanie z funkcji Hyper-V i tworzenie maszyn wirtualnych
Po zainstalowaniu funkcji Hyper-V możemy ją uruchomić. W tym celu wyszukujemy frazy Hyper-V na ekranie startowym. Powinny wyświetlić się nam dwie pozycje - „Menedżer funkcji Hyper-V” oraz „Połączenie maszyn wirtualnych funkcji Hyper-V”. Wybieramy zatem „Menedżer funkcji Hyper-V”.
Pojawi się nowe okno menedżera. Musimy teraz połączyć się z serwerem, czyli komputerem, którym będziemy zarządzać. W naszym wypadku będzie to nasz własny komputer, więc klikamy po prawej stronie „Połącz z serwerem”, a następnie w nowym oknie zaznaczamy „Komputer lokalny” i klikamy OK.
Teraz po prawej stronie wyświetli się nasza nazwa komputera i dodane zostaną nowe opcje. Wybieramy opcję „Nowe > Maszyna wirtualna”. Wyświetli się kreator tworzenia maszyny wirtualnej, trochę podobny do tego, który znamy np. z VirtualBox.
W pierwszym kroku wybieramy nazwę dla naszej wirtualnej maszyny (można wpisać np. nazwę systemu, który tam zainstalujemy). Możemy tutaj także określić miejsce, w którym maszyna wirtualna zostanie zapisana na dysku. Klikamy „Dalej”.
Następnym krokiem jest wybór generacji maszyny wirtualnej – mamy do wyboru dwie. Druga generacja służy do instalowania Windowsa 8 w wersji 64-bitowej lub Windows Server 2008 na maszynie wirtualnej. Jeśli jednak instalujemy jakiś starszy system (np. Windows XP, Vista lub 7), to wybieramy pierwszą generację.
Kolejny krok jest dość istotny, bowiem wybieramy tutaj, ile pamięci przydzielimy dla wirtualnej maszyny. Dla bardziej wymagających systemów operacyjnych (np. Windows 8 na wirtualnej maszynie) warto ustawić tutaj 2048 MB. Jeżeli jednak instalujecie system nieco starszy lub mniej wymagający, to można zmniejszyć tę wartość do 1024 MB lub 512 MB. Opcjonalnie można skorzystać z opcji „pamięci dynamicznej”. Gdy ją uaktywnimy, to system samodzielnie będzie dopasowywał ilość udostępnionej pamięci w zależności od wymagań.
W następnym kroku wskazujemy, które połączenie sieciowe (dostęp do plików, innych komputerów oraz połączenia internetowego) chcemy udostępnić maszynie wirtualnej. Z rozwijanej listy wybieramy odpowiednią kartę sieciową i klikamy „Dalej”.
Podobnie jak w VirtualBox, również tutaj musimy mieć wirtualny dysk twardy, na którym zainstalujemy maszynę wirtualną. W następnym kroku możemy utworzyć nowy dysk wirtualny lub skorzystać z istniejącego dysku wirtualnego, który już posiadamy na dysku.
Wybieramy odpowiednią opcję i dostosowujemy szczegóły, takie jak rozmiar dysku, jego lokalizację i nazwę. Jeśli wybraliśmy opcję istniejącego dysku wirtualnego, to należy go wskazać za pomocą opcji „Przeglądaj”.
W ostatnim kroku musimy wybrać sposób instalacji systemu. Do dyspozycji mamy instalację z dysku rozruchowego CD/DVD lub z obrazu płyty ISO, instalację z wirtualnej dyskietki rozruchowej *.vfd, a także instalacje z serwera sieciowego.
Przypuszczam, że większość instaluje z obrazu ISO, więc zaznaczamy opcję „Zainstaluj system operacyjny z rozruchowego dysku CD/DVD-Rom”, następnie „Plik obrazu (.iso)” i wskazujemy obraz płyty za pomocą przycisku „Przeglądaj”.
Klikamy przycisk „Zakończ”. Kreator został ukończony i maszyna jest gotowa do uruchomienia. Można teraz na niej zainstalować system. Aby uruchomić maszynę, należy kliknąć na nią prawym przyciskiem myszy na liście w „Menedżerze Hyper-V” i wybrać opcję „Połącz”. Po połączeniu wyświetli się okno maszyny – teraz musimy wykonać jej rozruch. W tym celu wybieramy „Akcja > Uruchom” i czekamy na start.
Jeśli wybraliśmy nośnik CD/DVD lub obraz ISO podczas kreatora, to zostanie teraz uruchomiona instalacja systemu. Nie rózni się ona od klasycznej instalacji na zwykłym komputerze.
